Als je me volgt, weet je dat ik niet in termen van ‘ziekte’ praat als het op preventie aankomt. Ik praat in termen als symptomen. Welke symptomen laat jouw lichaam zien? Niet iedereen reageert namelijk hetzelfde op een verstoring, we zijn allemaal anders. Ook heeft niet iedereen dezelfde reactie op medicatie, wat jammer genoeg reageert namelijk hetzelfde op een verstoring, we zijn allemaal anders. Ook heeft niet iedereen dezelfde reactie op medicatie, wat jammer genoeg velen die ‘medicijnen’ hebben gestudeerd, onvoldoende beseffen. Deze week kreeg ik vanuit een aantal verschillende bronnen informatie onder ogen die juist daarmee te maken hebben en die me inspireerden tot deze blog. Ik deel graag mijn idee hierover met je.

Zodra zich een gezwel aandient, is de eerste vraag die een arts wordt gesteld: “heb ik kanker?”. Dat is niet eens zo gek. Kom je bij een dokter met een gezwel, dan zal die je in de meeste gevallen in een onderzoek-/ behandeltrechter leiden waar aan het einde ook gelukkig uit kan komen dat er ‘niets aan de hand’ is. Die conclusie is in basis al onjuist; er is namelijk wel degelijk iets aan de hand waardoor je lichaam zo reageert, en uit al die -vaak belastende- onderzoeken is alleen maar gebleken dat er geen ‘kwaadaardige cellen’ zijn gevonden. Alle zorg focust op meetbare ‘ziekte’, zodat er behandeld kan worden.

Vaak wordt een gezwel aangemerkt als ‘de ziekte’. Dit is niet het geval. Eenmaal weggesneden, komt een tumor in veel gevallen namelijk weer terug. Je wordt niet voor niets nauwgezet in de gaten gehouden in een jarenlang controletraject. Als de tumor daadwerkelijk de ziekte zou zijn, en die wordt weggesneden, dan is het klaar. Hieruit alleen al, blijkt dat je de tumor niet als de ziekte kunt bestempelen. Alleen het symptoom van de daadwerkelijke ziekte wordt verwijderd. Moderne ‘gezondheidzorg’ laat zien dat het verworden is tot ‘symptoombestrijdende zorg‘.

Pak de oorzaak van de tumor aan

Tijdens mijn opleiding tot klassiek homeopaat leerde ik al dat om echt te genezen van een ziekte, je niet het symptoom maar de oorzaak ervan moet bestrijden. Otto Warburg ontdekte in 1925 al het metabolisme van tumoren en de celstofwisseling bij met name kankercellen. Hij kreeg er in 1931 de Nobelprijs voor.

Zuurstoftekort leidt tot kankercellen

Warburg ontdekte dat kanker anaeroob is en dat 60% zuurstoftekort op celniveau leidt tot kankercellen. Hij ontdekte ook dat kankercellen zich net als gewone cellen voeden met glucose in het bloed, maar dat ze deze glucose door middel van melkzuurfermentatie (intercellulaire verbranding) omzetten in energie. Het is belangrijk om te beseffen dat de celstofwisseling net zo werkt als onze eigen (zuur)stofwisseling. Er moet genoeg voedingstof binnenkomen, maar er moet ook genoeg afvalstof weer uit kunnen stromen! Deze problematiek is de aanleiding voor ‘laaggradige ontstekingen’, je weet wel, die ons zo kunnen uitputten en die op termijn leiden tot andersoortige immuniteitsziektes.

Wat we zien is een langzaam verstikkende cel in pure overlevingsstrijd, die een primitieve laatste overlevingsstrijd voert door het meest voorhanden product te gebruiken. Glucose.

De remedie tot herstel is dus juist het omgekeerde: zorg dat je cellen meer zuurstof en minder suiker voorhanden hebben. Dit start met een koolhydraatarm dieet, en kan zo nodig aangevuld worden met bijvoorbeeld zuurstoftherapie.

Focus moet liggen op preventie

En vergeet ook niet dat er preventie tegen ziekte bestaat. De vraag mag gesteld worden waarom er zo enorm gefocust wordt op ziekte en amper op preventie. “Amper” zeg ik, maar eigenlijk wordt er helemaal niet op preventie gehamerd. Waarom bestaat de hele (nieuwe) Schijf van Vijf nog steeds uit voor mensen schadelijke voedingsmiddelen en waarom liggen álle supermarkten nog steeds ram- en rámvol met ziekmakend voedsel? Degenen die zich hard maken voor preventief (óók als het wetenschappers, artsen en specialisten zijn) , worden de mond gesnoerd of genegeerd in de media. Waarom ligt de focus puur en alleen op behandeling en niet op preventie? Het antwoord is simpel. Behandeling van ziekte levert geld op en preventie niet.

Één kwart van wat je eet houdt je in leven, drie kwart van wat je eet houdt de dokter in leven

Ancient Egyptian Proverb

Wij worden zoet gehouden met de stelling dat er keihard wordt gewerkt aan bijvoorbeeld een geneesmiddel tegen kanker. Daarvoor doneren we massaal (en véél) aan allerlei instanties. Het is de meest winstgevende constructie die bestaat: maak de mensen bang, houd de mensen ziek en bestrijd de symptomen met medicijnen.

De oorlog tegen kanker

Ook ik heb in het verleden gecollecteerd voor het goede doel, kocht pink ribbon snuisterijen en rende mee in Ladiesruns in een duurgekocht t-shirtje. Tot ik me besefte dat dit volstrekt contraproductief was. In al die vele decennia die achter ons liggen (president Nixon verklaarde in de jaren 70 ‘the war on cancer’, het landelijk bevolkingsonderzoek borstkanker is in Nederland gestart in 1990 en de vele gespecialiseerde (borst)kankercentra die inmiddels uit de grond gestampt zijn) is er nog steeds geen regulier geneesmiddel. Voor ‘de oudjes onder ons’, weet je nog dat Nixon stelde; “Als we een nucleaire bom kunnen maken en een man op de maan kunnen zetten dan kunnen we ook kanker verslaan”?

Onmetelijk veel miljarden euro’s zijn wereldwijd via allerlei fondsen en initiatieven bij elkaar verzameld. Wat zijn we er mee opgeschoten? Al werd maar 5% van al deze opbrengsten geïnvesteerd in preventie zou dit de statistieken drastisch naar benden brengen.

Doe zelf onderzoek, neem niets klakkeloos aan

Je merkt dat ik erg betrokken ben bij deze materie, vooral omdat zo heel veel leed zo onnodig geleden wordt. Je hóeft niet te wachten tot je vijftig bent voordat je uitgenodigd wordt voor ‘preventief borstonderzoek’, je bént niet afhankelijk van je dokter. Waar is ons eigen initiatief, onze zelfredzaamheid gebleven? Wat is -in hemelsnaam- preventief aan iets dat gevonden wordt wat er al is? Én waarvan de aanloop naar de tumor toe, vaak al vele jaren eerder gezien én vaak succesvol behandeld had kunnen worden?

Het gaat niet alleen om voeding, het gaat ook over ‘early detection saves lives‘, het paradepaardje van de ‘late great’ Dr. Ben Johnson. De focus op behandeling brengt ons absoluut nérgens!

Ga zelf op onderzoek uit, ik heb ook de wijsheid niet in pacht. Ook ik maak mijn keuzes weloverwogen en op basis van intensieve research. Ik geloof dat iedereen -ook artsen- oprecht zijn, ze kunnen het echter ook oprecht fout hebben.

Een echte aanrader als je je hier wat meer in wil verdiepen is de documentaire ‘Food Matters’. Zie trailer:

De hele documentaire zie je hier: https://youtu.be/pXZz6elTU98

Lees je liever een boek? Denk dan eens aan ‘De Waarheid over Kanker‘ van Ty Bollinger, die daar overigens ook een hele serie reportages over heeft gemaakt en die hij bij tijd en wijle gratis beschikbaar maakt. Een hele zit, maar wel een waardevolle.