Van Lefgozer naar Geluksvogel

“Geen moment heb ik het gevoel dat ik werk. Iemands dag mooier maken, hoe gaaf is dat? Daar krijg ik energie van!”

In het voorjaar van 2019 startte ik in de eerste cohort ‘Lefgozer‘ met de opleiding Verzorgende IG/MZ (Ouderenzorg). Hiervoor werkte ik zo’n 35 jaar in het bedrijfsleven, veelal als alleenstaand ouder van drie kinderen. Dat alles heb ik met veel plezier en toewijding gedaan. Ik dácht dat ik er gelukkig was, maar eigenlijk leidde ik een erg stressvol bestaan.

In 2015 gooide ik -na weer een burn-out periode- her roer definitief om en leerde ik afscheid te nemen van de stress en ben ik me steeds meer gaan verdiepen in zelfzorg en in het effect dat je leefstijl op gezondheid en welzijn heeft. Ik merkte dat ik steeds weer bijleerde op wat ik tussen 1997 en 2002 geleerd had op de HVNA. Alles viel op zijn plaats en ik kreeg de behoefte mijn kennis en ervaring te delen. In 2017 startte ik mijn praktijk. Waarom? Omdat ik ervan overtuigd was dat ik een verschil kan maken in iemand’s leven. Door de jaren heen heeft zich dat gelukkig vaak bewezen.

Na al die jaren een spin in het web te zijn geweest, merkte ik dat ik me toch wat eenzaam voelde in het solistische werk tussen therpaeut en cliënt. Ik miste het samenwerken met collega’s. In diezelfde periode verhuisde mijn vitale vader naar een complex waar bewoners -naar behoefte- kunnen rekenen op zorg. Toen hij eens ziek werd en korte tijd hulp nodig had, zag ik voor het eerst hoe bijzonder en hoe waardevol het werk van een moderne verzorgende is. De cliënt staat op één, die is de baas. Mijn taak is die wensen zoveel mogelijk te faciliteren. En meer. En toen was ‘Lefgozer’ daar, precies op tijd.

De waardering is gigantisch

Tot aan vandaag heb ik geen seconde spijt gehad van mijn keuze. De waardering die ik voel van de bewoners en van mijn collega’s is gigantisch. Het werken voor ‘een baas’ en ‘een baan’ is echter minder aan mij besteed. Daarom switchte ik -na de broodnodige ervaring opgedaan te hebben als werknemer- na enkele jaren toch naar zelfstandige in de zorg. 

Geluksvogel

Ik wás een lefgozer, ik vóel me een geluksvogel. Ik kan elke dag doen wat ik leuk vind en waar ik energie van krijg. Geen moment meer heb ik het gevoel dat ik werk. Iemands dag een beetje mooier maken, hoe gaaf is dat? Mijn dag is al geslaagd als het gezicht van een cliënt oplicht en tegen mij zegt: ‘Wat fijn dat je er bent’.

Ik heb een no nonsense mentaliteit, denk in oplossingen, zie protocollen als hulpmiddel – niet als wet -, beoordeel zowel eigen werk als dat van anderen kritisch en probeer doorlopend de zorg te verbeteren.

Ik kies ervoor om via gerenommeerde bemiddelingsbureaus te werken, omdat ik te allen tijde wil laten zien dat ik mijn werk serieus neem en dat ik er niet voor terugdeins dit te bewijzen. Door met zulke organisaties te werken heeft een klant de bevestiging dat ik zowel mijn bedrijf als mijn kennis en kunde op orde heb.

---