De zes stadia van ziekte
Wist je dat je nooit van het ene op het andere moment ziek bent, maar dat ziekte een geleidelijk proces volgt? De ene keer wat sneller dan de andere keer, maar altijd volgens dezelfde ontstekingspathogenese (het op stapsgewijze ontstaan, ontwikkelen en verloop van een aandoening of ziekte).
De Duitse wetenschapper dr. Reckeweg (1877-1944) ontdekte dat elke ziekte zich in 6 fasen ontwikkelt en dat de onderliggende oorzaak eigenlijk altijd een teveel aan gifstoffen is. Of eigenlijk de reactie van je lichaam op een teveel aan gifstoffen.
De zes stadia van ziek zijn
Volgens Dr. Reckeweg begint elke ziekte met een teveel aan toxines. Je lichaam is toegerust met bijvoorbeeld een lymfesysteem en lever om afvalstoffen snel en efficiënt af te voeren. Zodra dit proces stagneert is de basis gelegd voor ziekte, wat eigenlijk niets anders is dan een poging van je lichaam het teveel aan toxines kwijt te raken en de natuurlijke balans weer te herstellen.
Gifstoffen afbreken
Dr. Reckeweg ontdekte dat een ziekte zich in 6 stadia ontwikkelt. De eerste 3 fasen vallen onder het humorale stadium (bevindt zich in vloeistof tussen de cellen). In dit stadium lukt het je lever niet om gifstoffen goed af te breken en komen toxines in je bloed, weefsels en lichaamsvocht zoals speeksel, zweet en urine terecht. De laatste 3 fasen vallen onder het cellulaire stadium. Toxines dringen binnen in de celstructuren en vindt er een verandering van de cellen zelf plaats. Hoe verder in het cellulaire stadium, hoe ernstiger ziektes worden. En hoe lastiger het is om de ziekte te genezen.
De nadruk in dit artikel ligt op de eerste drie fasen. Omdat hier nog omkering van het ziekteproces mogelijk is en de meeste mensen gelukkig niet verder komen dan het humorale stadium.
Fase 1: Uitscheiding
Je lymfesysteem voert gifstoffen af naar je lever, die dit weer klaarmaakt voor uitscheiding via urine of ontlasting. Een vol-continue proces voor het opruimen van toxines. Krijgen deze organen teveel toxines binnen, en je lever raakt overbelast, dan worden toxines niet afgebroken, maar komen De Duitse wetenschapper dr. Reckeweg (1877-1944) ontdekte dat elke ziekte zich in 6 terug in je in je bloed en lymfe terecht en uiteindelijk in je weefsels. Gelukkig heeft je lichaam een zelfgenezend vermogen en wordt een teveel aan gifstoffen via je uitscheidingsorganen afgevoerd. Je nieren scheiden urine uit, je darmen ontlasting, je huid zweet en je longen adem.
Symptomen
Het uitscheiden en afvoeren gaat vaak gepaard met klachten als niezen, misselijkheid, een loopneus, verminderde eetlust, hoesten, jeuk, vermoeidheid, veel plassen, diarree en een onfrisse lichaamsgeur. Vaak gaan dit soort klachten vanzelf weer. Echter, als de toevoer van toxines niet stopt kun je in fase 2 terecht komen. Zo kan niezen omdat je pollen inademt (fase 1) overgaan in een allergische reactie (fase 2) en kan een puistje (fase 1) veranderen in acné (fase 2).
Fase 2: Ontsteking
Als je uitscheidingsorganen overbelast zijn geraakt en ze de toxines niet meer goed kunnen afvoeren, beland je in fase twee en zoekt je lichaam andere manieren om van de gifstoffen af te komen. De aanhoudende irritatie wordt een ontsteking. Een zwaarder middel van je lichaam om de afvalstoffen onschadelijk te maken en te verwijderen.
Deze ontstekingsfase wordt gekenmerkt door chronische ontstekingen die dan weer opvlammen en dan weer een tijdje rustig zijn.
Symptomen
In deze fase dient zich pijn en koorts aan. Typische symptomen in de tweede fase zijn: allergie, griep, longontsteking, koorts, spierpijn, aften, hooikoorts, huiduitslag, zweten zonder beweging, blaasontsteking, keelontsteking, angina, maagklachten, infecties en opgezette lymfeklieren.
Net zoals in fase 1 heeft in fase 2 het lichaam nog voldoende kracht om zichzelf te reinigen. Je moet dat wel een beetje ondersteunen bijvoorbeeld met prikkeltherapieën zoals sauna, koude en warmte baden en het toevoegen van extra enzymen en goede voeding. Van vitamine C is het al 60 jaar bekend dat het in hoge dosis virussen doodt. Maar om dat te doen heeft het lichaam wel voldoende energie nodig om te kunnen slagen. In fase 1 en 2 is dit zeker het geval. In fase 3 kan het ook, maar dan is dat al een stukje lastiger.
In dit stadium grijpen ook veel mensen naar zelfmedicatie als pijnstillers of gaan naar de dokter en krijgen soms antibiotica tegen de ontsteking. Dit is niet altijd een goede remedie. Voor je lichaam is koorts een probaat middel om gifstoffen af te voeren. Om die reden is het dus niet slim om koorts te onderdrukken. De oorzaak van je klachten wordt onderdrukt en ermee dieper in je lichaam gedreven. Je loopt een gerede kans om in fase 3 terecht te komen. Geef je jezelf de kans in fase twee goed uit te zieken, dan keert je lichaam als vanzelf weer terug naar fase 1.
Fase 3: Afzetting
Afzetting betekent het dat de ontstekingen uit de overige fasen onvoldoende zijn opgeruimd om het lichaam te kunnen verlaten. Als het je lichaam niet is gelukt om de gifstoffen in fase twee af te voeren, dan blijven de reststoffen in het bloed zwerven en worden die afgezet op de minst ‘gevaarlijke’ plekken in het lichaam; de botranden, de aanhechtingen van pezen en spieren en het onderhuidse bindweefsel. Denk dan aan bijvoorbeeld een zere knie of een hernia. Stopt dit proces niet dan raken ook andere weefsels belast zoals aderwanden, gewrichten, wervels, hartspier, zenuwen en zintuigen.
Symptomen
In deze fase ontstaan bijvoorbeeld beginnende astma, nierstenen, maagzweren, slechte doorbloeding, hartritme stoornissen en lichte aderverkalking, goedaardige gezwellen van het klierweefsel, chronisch opgezette lymfeknopen (chronisch is langer dan 2 weken), blaas- en nierstenen, stoflongen, PMS en pigmentatievlekken (zoals levervlekken die je veel bij oudere mensen aantreft in het gezicht en op de armen en de handen). Gaat dit proces door, dan worden cellen aangetast en raken organen overbelast. Dan belandt je in het cellulaire stadium.
Het cellulaire stadium
In het cellulaire stadium (fase 4 t/m 6) dringen toxines de cellen binnen en beschadigen ze de celstructuur. Dit leidt er uiteindelijk toe dat weefsels, organen en volledige systemen hun vermogen verliezen om normaal te functioneren. Het is dus ontzettend belangrijk om waarschuwingssignalen van je lijf niet te negeren.
Vanaf fase 4 wordt het minder makkelijk om tot heling en genezing te komen. Er is sprake van verdere condensatie, de klachten slaan neer. Het LIJKT in periodes heel goed met de persoon te gaan, maar onder de oppervlakte gaat het proces vrolijk door, vage klachten treden op, maar je slaagt er nog lange tijd in een redelijk normaal leven te leiden.
Fase 4: Impregnatie
Vanaf fase 4 heb je te maken met serieuze aandoeningen waar je echt hulp bij nodig hebt (en ook zoekt). Ben je nog niet bij de dokter geweest, dan meld je je nu zeker bij een arts of natuurgeneeskundige. Je hebt echt last van je klachten en je lichaam is niet sterk genoeg meer om -door middel van hoge koorts- de ziekte eruit te zweten. Integendeel, je beweegt amper meer vanwege pijn of je komt in een depressieve stemming en ziet het leven niet zo goed meer zitten.
De effecten van chronische vitaminen- en mineralen tekorten dienen zich aan, moeheid neemt toe. Slapen wordt minder, geheugen gaat achteruit en vermoeidheid neemt toe. Het gebrek aan goede vetzuren, proteïnes, enzymen en hormonaal evenwicht maakt het voor het lichaam zwaarder.
Fase 5: Degeneratie en fase 6: Tumor
Deze fases voeg ik samen, omdat ze beiden gekenmerkt worden door verdere ontwrichting en het verder in de knoop raken van het verstand. De verwarring waarin je verkeert neemt toe. Omdat er geen duidelijke verklaring meer is voor de reden van je klachten, neemt het gevoel en zelfvertrouwen af. Nu pas spreken we van ‘echte’ ziektes zoals alle vormen van kanker, dementie en Parkinson, diabetes (1 en 2), AIDS, kwaadaardige bloedarmoede, COPD, osteoporose en hartaanvallen. Sommigen zijn onbehandelbaar en direct dodelijk, anderen zijn chronisch en alleen symptomatisch nog te behandelen.
Geef niet op!
Gezien de bovenstaande is het advies; verlies nooit de moed en ga door. Elke ziekte is omkeerbaar, dat heeft epigenetica intussen wel bewezen. Ziekte en degeneratie zijn van alle tijd, maar met voeding en verandering van omgeving en supplementen kan dit proces ook weer omkeren. De inspanning die daarvoor nodig is, is wel een stuk groter dan in de voorgaande fasen. Wat ik vaak zie is dat mensen in alle stadia blijven ontkennen en de klachten gebagatelliseerd worden. Voor het oog lijkt het dan alsof er niets aan de hand is, maar ondertussen lijdt je lichaam onzichtbaar en groeien de chronische fysieke en mentale aandoeningen rustig door.
In fase 5 en 6 zijn de hoeveelheid gifstoffen zo hoog dat die uit het bindweefsel weer terug in het bloed komt en in de organen terechtkomt. Een hartaanval wordt nogal eens veroorzaakt doordat een bacterie of virus in de bloedbaan terecht komt. De lever is te laat met deze eruit te filteren en het virus of de bacterie komt op de hartspier terecht en ontregelt de werking ervan. Het gevolg laat zich raden. Er schiet een verdikking van de aderwand los en komt terecht in het haarvaten netwerk van het hoofd met als gevolg een CVA.
Álle ernstige ziekten hebben een voorgeschiedenis van (soms vele) jaren. Je belandt immers nooit ‘plotseling’ in fase 5 of 6.
Tot slot
Elke ziekte kent een absoluut begin en een absoluut einde. Met deze tabel als handvat kun je jezelf ergens plaatsen en nagaan wat voor die fase de beste aanpak is.
- Zit je in fase 1 kijk dan wat je kunt verbeteren aan je voedingspatroon, je mate van beweging en je omgang met stress.
- Zit je in fase 2 en 3 dan is actie geboden: zoek hulp bij verbetering van je voedingspatroon, denk eens aan ontgiften, aan beter passende beweging, zoek manieren om beter te kunnen ontspannen.
- Vanaf fase 4 is het ‘alle hens aan dek’ en kun je het niet meer alleen af; zoek hulp! Zoek uit welke tekorten je hebt en wat daarbij de juiste voedingsmiddelen en supplementen zijn, zoek vaker de frisse lucht op en pas je beweging aan naar wat voor jouw lichaam het beste werkt. Zoek hulp om goed te leren ontspannen (yoga, meditatie, etc.) en neem een coach in de arm die je op het mentale vlak helpt. In deze stadia is ontgiften geen goed idee, maar verder is alle hulp mooi mee genomen.